WZORZEC RASY
Wzorzec FCI nr 206 / 05.06.2009
CHIN JAPOŃSKI
(Chin)
http://www.fci.be/Nomenclature/Standards/206g09-en.pdf
Wersja polska: lipiec 2011
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 26.03.2009
UŻYTKOWOŚĆ: Pies do towarzystwa.
KLASYFIKACJA F.C.I. : Grupa 9: Psy ozdobne i do towarzystwa.
Sekcja 8: Chiny japońskie i pekińczyki.
Bez prób pracy.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Na podstawie starożytnych dokumentów przyjmuje się, że w 732
roku przodkowie china japońskiego zostali ofiarowani dworowi
japońskiemu przez władców Korei (okres panowania dynastii Silla
377-935 ). Wydaje się, że w ciągu kolejnych stu lat importowano do
Japonii większą liczbę psów tej rasy. Według świadectw
historycznych psy tej rasy były później sprowadzone przez
wysłanników bezpośrednio do Chin (w czasie panowania dynastii
Tung, 618-910) oraz do Korei Północnej(w czasie panowania dynastii
Po H’ai – 698-926). W okresie panowania Shoguna Tsunayoshi
Tokugawa (1680-1709) rasa została wyniesiona do rangi psa
salonowego w pałacu Edo. W roku 1613 Brytyjczyk, kapitan Searles,
sprowadził china japońskiego do Anglii, a w roku 1853 amerykański
wojskowy Perry importował kilka do USA. Dwa spośród tych
ostatnich zostały ofiarowane królowej Wiktorii. Od 1868 roku Chin
japoński stał się psem dam z wyższych sfer. Obecnie jest szeroko
znanym psem ozdobnym.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Mały pies o szerokim pysku; okryty obfitą szatą; elegancki i pełen
wdzięku.
WAŻNE PROPORCJE:
Wysokość w kłębie jest równa długości tułowia.
Suki mają nieznacznie dłuższy tułów.
ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:
Mądry, łagodny i czarujący.
MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Szeroka i zaokrąglona.
Stop: Mocny, z wgłębieniem.
TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Pysk bardzo krótki i szeroki ; nos na poziomie linii oczu. Kolor
nosa czarny lub ciemno cielisty, w zależności od koloru łat. Dobrze
rozwarte nozdrza.
Uzębienie: Białe i mocne zęby; pożądany zgryz cęgowy, lecz
dozwolony zgryz nożycowy lub przodozgryz.
Oczy: Duże, okrągłe, szeroko rozstawione, lśniąco czarne.
Uszy: Długie, trójkątne, wiszące, pokryte długim włosem, osadzone
daleko od siebie.
SZYJA:
Raczej krótka, noszona wysoko.
TUŁÓW:
Grzbiet: Krótki i prosty.
Lędźwie: Szerokie i lekko zaokrąglone.
Klatka piersiowa: Umiarkowanie szeroka i głęboka; żebra
umiarkowanie wysklepione.
Brzuch: Wyraźnie podciągnięty.
OGON:
Pokryty pięknym, obfitym i długim włosem; noszony nad grzbietem.
KOŃCZYNY
KOŃCZYNY PRZEDNIE: Proste przedramiona; kościec delikatny;
część tylna przedramion (poniżej łokcia) ozdobiona piórami.
KOŃCZYNY TYLNE: Umiarkowanie kątowane; tylna partia zadu
ozdobiona piórami.
ŁAPY: Małe, zajęcze, pożądane obfite owłosienie.
CHÓD / RUCH:
Elegancki, lekki i dumny.
SZATA:
SIERŚĆ: Jedwabista, prosta i długa. Całe ciało, z wyjątkiem głowy,
pokryte jest obfitym owłosieniem Uszy, szyja, uda i ogon ozdobione
są obfitymi piórami.
MAŚĆ: Biała z czarnymi lub czerwonymi łatami. Pożądane są
symetrycznie rozmieszczone łaty wokół oczu, na uszach i całym
ciele. Szczególnie pożądana jest szeroka, czysto biała strzałka,
biegnąca od kufy do czubka głowy.
WYSOKOŚĆ:
Wysokość w kłębie: Psy – ok. 25 cm.
Suki są nieco mniejsze niż samce.
WADY:
Wszelkie odstępstwa od podanego wzorca powinny być uznane za
wady i oceniane w zależności od nasilenia oraz wpływu na zdrowie
i dobrostan psa.
• Nos jakiegokolwiek innego koloru niż czarny u psów z czarnymi
znaczeniami.
• Tyłozgryz; skrzywienie żuchwy.
• Szata jednolicie biała, bez znaczeń; pojedyncze /niesymetryczne/
znaczenia na głowie.
• Lękliwość.
Uwaga:
Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie
opuszczone do moszny.
